Różaniec Maryi, czyli Korona Róż

Dzieła Jezusa i Maryi w Różańcu św. nazwane są „różami”. Zapach i piękno tych cudownych kwiatów znany jest tylko tym, którzy zbliżają się do nich, wąchają je i otwierają koronę kwiatów przez uważne i poważne rozmyślanie. Różaniec, bowiem to modlitwa myślna i ustna, złożona z modlitwy Jezusa i Pozdrowienia Anielskiego. Celem modlitwy jest: uczczenie Trzech Osób Trójcy Przenajświętszej, uczczenie życia, śmierci i chwały Jezusa Chrystusa, naśladowanie Kościoła tryumfującego, wzorowanie się na Jezusie i Maryi i w jedności z Nimi oczyszczanie i uświęcanie życia, oraz napełnianie się łaskami w tym życiu, pokojem w godzinie śmierci i chwałą w wieczności. Każde Zdrowaś Maryjo to najpiękniejsza róża, a cały Różaniec to korona róż, którą ofiarowuje się Maryi. Jak róża jest królową kwiatów, tak Różaniec jest różą, pierwszą wśród pobożnych praktyk. Różaniec jest jak żywot Jezusa opowiadany przez Matkę Bożą. Za każdym razem, gdy się modlimy, możemy Go poznać i przez Ducha Św. otrzymać nowe dary, nowe światło i w ten sposób wzrastać. Maryja potrafi prowadzić każdego, kto jest chętny, prostoduszny, pokorny, kto wierzy i nie boi się Jej zaufać. Maryja najbardziej od innych praktyk ceni Różaniec i jest wspaniałomyślna w wynagradzaniu tych, którzy zajmują się głoszeniem go, ustanawianiem i pielęgnowaniem. Doktryna św. Ludwika Marii Grignion de Montfort brzmi: Ponieważ cała doskonałość nasza polega na upodobnieniu się do Chrystusa Pana, na zjednoczeniu z Nim i poświęceniu się Jemu, przeto najdoskonalszym ze wszystkich nabożeństw jest bez-spornie to, które nas najdoskonalej upodabnia do Chrystusa, najściślej z Nim jednoczy i całkowicie Jemu poświęca. A ze wszystkich stworzeń najpodobniejsza do Chrystusa Pana jest Matka Najświętsza, wynika stąd, że spośród wszystkich nabożeństw, tym, które duszę najlepiej poświęca Zbawicielowi naszemu i ją z Nim jednoczy, jest nabożeństwo do Najświętszej Panny, Jego Świętej Matki. (Dusza) Im bardziej poświęcona jest Maryi, tym zupełniej należeć będzie do Jezusa.

           W liście Rosarium Virginis Mariae Ojca Świętego czytamy „Nigdzie Drogi Chrystusa i Maryi nie jawią się tak ściśle złączone, jak w różańcu. Maryja żyje tylko i wyłącznie w Chrystusie i ze względu na Chrystusa ” Od 900 lat istniały w Różańcu trzy serie po pięć tajemnic: tajemnice radosne (dzieciństwo Jezusa), tajemnice bolesne (Męka Pańska) i tajemnice chwalebne (Chrystus i niebo). Mając na uwadze, że w odmawianych dotąd piętnastu tajemnicach wielkie wydarzenia z życia publicznego Chrystusa nie były rozważane. Śp. papież Jan Paweł II dodał w swoim liście apostolskim pięć tajemnic, które nazwał Tajemnicami Światła. Nawrócenie to proces; nie trwa chwilę, jest drogą przez całe życie. Na tej drodze najważniejsza jest łaska, która pochodzi z modlitwy. Chrystus polecił nam zwracać się do Boga wytrwale i ufnie, byśmy zostali wysłuchani; „Proście, a będzie wam dane; szukajcie a znajdziecie; kołaczcie a otworzą wam” (Mt 7, 7). Św. Ludwik mówi, że „Pan Bóg kocha zgromadzenia. W niebie, zgromadzeni razem, aniołowie i błogosławieni, śpiewają nieustannie Boską chwałę. Na ziemi, zebrani we wspólnotach, sprawiedliwi modlą się jednomyślnie dzień i noc. Pan Jezus zalecał wyraźnie swoim apostołom modlitwę wspólną, kiedy obiecał im, że zawsze, kiedy dwie lub trzy osoby znajdą się zgromadzone w Jego Imię, On będzie pośród nich. Aby zdobyć je wystarczy zgromadzić się, aby odmówić Różaniec.” „Żywy Różaniec” jest właśnie taką wspólnotą, która w jedności codziennie się modli. Każdy członek wspólnoty codziennie odmawia jedną tajemnicę a dostępuje łask jakby sam odmówił cały Różaniec. Św. Ludwik Maria Grignion mówi, że „Najświętsza Dziewica jako Matka Dobroci i Miłosierdzia nie pozwoli nigdy prześcignąć się w miłości i szczodrobliwości. Kiedy widzi, że ktoś oddaje się Jej całkowicie, aby Ją uczcić i Jej służyć, ofiaruje się także całkowicie temu, kto Jej wszystko ofiaruje. Zanurza go w otchłani swoich łask; przyozdabia go swoimi zasługami, wspiera swoją potęgą, oświeca swoim światłem i otacza swoją miłością, udziela mu swoich cnót, swojej pokory, swojej wiary, swojej czystości. Pozwala mu wziąć się w zastaw, uzupełnia wszystkie jego niedostatki i braki, i będzie dla niego wszystkim u Jezusa. Kto się całkowicie oddał Maryi, ten również całkowicie Ją posiada.”
 

Halina Dzięgło