Nie szukajcie żywego wśród umarłych!

 

         Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria matka Jakuba i Salonie nakupiły wonności, żeby namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło... gdy spojrzały, zobaczyły kamień odsunięty od grobu... Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca... i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: - Nie bójcie się. Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał z martwych, nie ma Go tu. Lecz idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział. Mk 16,1-7

        Wielka Niedziela, Wielkanoc, Zmartwychwstanie Pańskie to najczęściej stosowane nazwy święta o zasadniczym znaczeniu dla liturgii Kościoła. Jest to bowiem największa uroczystość kościelna. Ranga tego dnia bierze się z rangi faktu Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa dla naszej wiary.

Pierwsze relacje

         Nowy Testament zawiera liczne świad­ectwa tajemnicy zmartwychwstania Pańskiego zarówno w Ewangeliach, jak i Listach Apostolskich oraz Dziejach Apostolskich. W każdym z nich pobrzmiewa nuta misterium tajemnicy Zbawiciela, która jest niepojęta dla człowieka, stanowi o uwielbieniu Boga. Charakterystyczne jest także umiejscowienie faktu Zmartwychwstania jako centralnej prawdy wiary. Dopiero bowiem taka perspektywa pozwala odczytać w całej pełni zarówno orędzie Dobrej Nowiny jak i zrozumieć całą historię zbawienia Bożych interwencji w dzieje człowieka i świata. Zmartwychwstanie staje się kryterium wiary chrześcijańskiej i nośnikiem nadziei przekraczającej ramy ludzkiego życia. Nie mogą więc dziwić ważne i wielkie słowa Piotra: ,,A mv jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskie i Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się... On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych... każdy, kto w Niego wierzy, w Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów" (Dz 10, 40-43) albo jeszcze wyraźniejsze i ostrzejsze słowa Pawła, Apostoła Narodów: „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest nasza wiara i aż dotąd pozostajemy w swoich grzechach " (1 Kor 15,17).

Wiara pierwszych chrześcijan.

            Chrześcijanie od początku rozumieli wagę tego wydarzenia i uczynili kolejne rocznice faktu Powstania ze Śmierci do Życia   Jezusa   Chrystusa   uroczystością. Ranga tego święta i związana z nim radość i nadzieja sprawiły, że obchody rozciągnięto na każdy ,,pierwszy dzień tygodnia" jako swoistą pamiątkę Zmartwychwstania. W dzień ten celebrowano Ucztę Pańską i sprawowano Eucharystię. Najstarsze świadectwa tradycji Kościoła dają temu wyraz. Wielkanoc i każda niedziela jako pamiątka misterium Pana Żyjącego od roku 313 (Edykt Mediolański) stały się dniem świątecznym także w świeckim życiu Imperium Rzymskiego.

Rezurekcja

Liturgia tego uroczystego dnia rozpoczyna się procesją rezurekcyjną odprawianą wcześnie rano. Procesja z Najświętszym Sakramentem wziętym z Grobu Pańskiego jest ogłoszeniem zmartwychwstania i publicznym wyznaniem wiary. Msza św. po procesji ma szczególny charakter Liturgia Słowa przypomina najbardziej uroczyste i głoszone z mocą apostolską   świadectwa   wiary   w  zmartwychwstanie. Postawę   i   ofiarę   duchową   wiernych najlepiej określa śpiewana Sekwencja: Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary Skladają jej wierni uwielbień swych dary Odkupił swe owce Baranek bez skazy Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy...

...Zmartwychwstał już Chrystus Pan mój i Nadzieja...

...Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy

O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.

         Liturgia rozszerza uroczysty obchód wielkanocny na Oktawę osiem dni uroczystych, w czasie których radujemy się cudem zbawienia. Również tradycje rodzinne podkreślają niezwykłą wagę i radość tego dnia. Śniadanie wielkanocne, dzielenie się życzeniami z najbliższymi i znajomymi na trwale weszły w obrzędy celebrowane przez wszystkich.

        Warto na koniec podkreślić płynący z autentycznego przeżywania wiary obowiązek uczczenia Chrystusa Pana we Mszy św. wielkanocnej oraz niedzielnej. Takie bowiem wyznanie wiary stanowi o naszej chrześcijańskiej tożsam­ości. W dobie spłycania wartości niedzieli jako Dnia Pańskiego, zmuszania niektó­rych pod presją materialną do pracy i relatywizacji obrzędowości chrześcijańs­kiej związanej z tym dniem owo przypom­nienie genezy i wartości Wielkiej Niedzieli i każdej niedzieli wydaje się celowe i potrzebne.

ks. Wojciech Miśkowiec