Chrystus nadzieją przyszłości

        Duc in altum wypłyń na głębię słowa skierowane do świętego Piotra Apostoła są teraz szczególnie aktualne. Mamy iść otwarcie w nowe tysiąclecie, z nadzieją licząc na pomoc Chrystusa.

         I Kongres Akcji Katolickiej w Poznaniu odbył się pod hasłem „Chrystus nadzieją przyszłości". Hasło to oznacza, iż członkowie Akcji Katolickiej nie chcą być ludźmi bez nadziei. Zakorzenieni w teraźniejszości, patrzą w przyszłość, której źródłem i fundamentem jest Chrystus. To hasło powinno być drogowskazem dla wszystkich katolików. Człowiek pozostawiony sam sobie nie daje sobie rady, jest za słaby, musi więc otworzyć się na Chrystusa i wejść z Nim w intymny kontakt osobowy. Aby być człowiekiem nadziei należy wypłynąć na głębię. To samo dotyczy wymiaru społecznego, publicznego, politycznego, bo głębia rodzi nadzieję.

      Istniejący porządek rzeczywistości (instytucje, wartości, działania) to doczesność, dotyczy, bowiem bezpośrednio spraw należących do życia na ziemi, choć mających na względzie również życie wieczne. Cały świat doczesny posiada swoją własną wartość. Dziś wielu ludzi zamiast panować nad rzeczami zgonie z Bożym zamiarem i porządkiem, pokłada zbytnią ufność w ich nowej mocy, stając się ich niewolnikami i doznając poważnych szkód.

      Te nowe sytuacje we różnorakich wymiarach życia domagają się dzisiaj ze szczególną siłą zaangażowania wszystkich ludzi. Nikomu nie godzi się trwać w bezczynności.

Zgodnie z nauką Soboru Watykańskiego II każdy katolik powinien:

1/ Krzewić poszanowanie dla godności osoby ludzkiej. Należy uświadamiać sobie i innym nienaruszalną godność każdej osoby ludzkiej. Wartość człowieka wynika nie z tego, co ma, ale z tego, kim jest.

2/ Otaczać głębokim szacunkiem prawo do życia. Uznanie osobowej godności ludzkiej wymaga poszanowania, obrony i popierania jej praw; naturalnych, uniwersalnych i nienaruszalnych. Pierwszym i podstawowym prawem człowieka oraz warunkiem innych jego praw (prawo do opieki lekarskiej, do dachu na głową, do pracy, do założenia rodziny, itd.) jest prawo do życia.

3/ Stać na straży prawa do wolności sumienia i wolności religijnej. „Wolność religijna, niezbywalny wymóg godności każdego człowieka, leży u podstaw wszystkich praw ludzkich [...] Wynika stąd, że prawo jednostek i wspólnot do wyznawania i praktykowania własnej religii jest istotnym warunkiem pokojowego współżycia między ludźmi" powiedział Jan Paweł II w orędziu na XXI Światowy Dzień Pokoju.

4/ Dbać o rodzinę jako podstawową płaszczyznę społecznego zaangażowania. W Rodzina jest wspólnotą, w której człowiek rodzi się, wzrasta, rozwija i dojrzewa. „Tę wspólnotę należy otaczać specjalną opieką, zwłaszcza wtedy, gdy ludzki egoizm, kampanie antyprokreacyjne, polityka totalitarna, a także nędza i ubóstwo materialne, kulturalne i moralne, jak również mentalność hedonistyczna i konsumpcyjna, niszczą źródło życia, ideologie zaś i rozmaite systemy, z którymi łączą się różne formy obojętności i niechęci; atakują właściwą rodzinie funkcję wychowawczą".

5/ Praktykować miłość bliźniego. Wszyscy są powołani do pełnienia służby miłości. Miłość bliźniego ukazująca się w dziełach miłosierdzia zarówno co do duszy jak i do ciała stanowi bezpośrednią i powszechną formę ożywiania duchem chrześcijańskim porządku doczesnego. Ważnym wyrazem praktyki miłości bliźniego jest wolontariat jako bezinteresowne służenie ludziom, zwłaszcza najbardziej potrzebującym i zapomnianym.

6/Angażować się politycznie. Nikt nie może zrezygnować z udziału w polityce, czyli w działalności gospodarczej, społecznej i prawodawczej. Należy współpracować z wszystkimi ludźmi dobrej woli, by zagwarantować przestrzeganie prawa o powszechnym przeznaczeniu dóbr, niezależnie od panującego ustroju gospodarczego. Do nas należy również obrona praw świata pracy, poszukiwanie należytych rozwiązań dla poważnych problemów spowodowanych rosnącym bezrobociem oraz walka o przezwyciężenie wszystkich niesprawiedliwości.

7/ Być ośrodkiem życia gospodarczo-społecznego. Podstawowym punktem społecznej nauki Kościoła jest zasada powszechnego przeznaczenia dóbr, ponieważ zgodnie z Bożym planem zasoby ziemi są dane wszystkim ludziom i każdemu człowiekowi jako środek służący rozwojowi życia. „Gdyby w życiu społecznym, tzn. w polityce, gospodarce i kulturze zabrakło pierwiastków chrześcijańskich oznaczałoby to brak światłego laikatu. Zadaniem ludzi wierzących jest ukazywanie, że nie ma istotnej sprzeczności między naśladowaniem Chrystusa a wypełnianiem życiowych zadań, oraz że dochowanie wierności Ewangelii służy uzdrawianiu instytucji i struktur doczesnych". Należy pamiętać, że ani polityka, ani ekonomia, ani kultura nie mogą pozostać w izolacji od prawa Bożego i zasad Ewangelii.

8/ Uczestniczyć w tworzeniu i przekazywaniu kultury. „Jest właściwością osoby ludzkiej, że do prawdziwego i pełnego człowieczeństwa dochodzi ona nie inaczej jak przez kulturę, to znaczy przez kultywowanie dóbr i wartości naturalnych. Gdziekolwiek więc chodzi o sprawy życia ludzkiego, tam natura i kultura jak najściślej wiążą się ze sobą".

 Państwo a obywatel

       Funkcją państwa jest czuwanie nad realizowaniem praw ludzkich w dziedzinie gospodarczej i kierowanie nim. Główna odpowiedzialność za rozwój społeczeństwa spoczywa nie tylko na państwie, ale na poszczególnych ludziach oraz na różnych grupach i zrzeszeniach, z których składa się społeczeństwo.

Rozwoju nie powinno się pojmować wyłącznie w znaczeniu gospodarczym, ale także w sensie ludzkim.

Szczytem rozwoju jest możliwość szukania Boga, poznania Go i życia zgodnie z tym poznaniem.

         Człowiek nie może poddać się narzuconemu światopoglądowi, lecz postępować zgodnie z wysiłkiem własnego rozumu i poznaniem. Nasza Ojczyzna to terytorium Polski, polska ziemia i każdy człowiek, który na niej żyje. Naród winien mieć wizję przyszłości. Tę przyszłość ktoś powinien nakreślić, wskazać w oparciu o tradycję i przeszłość. Fundamentalnym wydarzeniem był chrzest Mieszka I w 966 roku. Od tego czasu naród, dzięki Kościołowi, organizował się społecznie, politycznie, wyznaniowe Polacy to naród o wspólnej kulturze, języku, dziejach, korzeniach i wspólnym uczuciu miłości do swojej kulturowego dziedzictwa. Szczególną siłą narodu polskiego i jego cechą charakterystyczną jest wiara, mająca już 1000-letnią historię. Stąd istotną wartością w kształtowaniu naszego narodu jest religia. Każdy, kto czuje się dzieckiem narodu polskiego, ma obowiązek przychodzić mu z pomocą.

         Zachęcamy zatem wszystkich do wzięcia czynnego udziału w zbliżających się wyborach samorządowych. Prosimy o przeanalizowanie list kandydatów na radnych i burmistrza oraz o podjęcie decyzji zgodnej z sumieniem i wyznaniem.

Na podstawie adhortacji Jana Pawła II

Chhstifidelis laici

opracowała Halina Dzięgło