Kapłan a polityka (2)

      Powrócić do zagadnienia polityki, aby ukazać zakres działań kapłana. Dziedzinę, w którą każdy ka­płan nie tylko może, ale powinien się włączyć. Jeżeli politykę rozumiemy jako „roztropną troskę o dobro wspólne", to tym bardziej każdy kapłan powinien się troszczyć o całą wspólnotę. Obowiązki duszpasterskie domagają się ze swej natury tego, aby być blisko ludzi i wszystkich ich spraw. Nie można uprawiać dusz­pasterstwa siedząc zamkniętym na plebanii. Trzeba wyjść do ludzi, spotkać się z nimi, z ich problemami. Do wszystkich tych problemów trzeba podchodzić po kapłańsku. Wzorować się zawsze na Ewangelii i w niej szukać prawdy i zasad sprawiedliwości. Kapłan nie może milczeć, nie może się dać odsunąć na bok. Nie może się usunąć w cień tylko dlatego, że jest krytykowany. Pewne argumenty są często nadużywane przez instytucje wrogie Kościołowi. Kapłan ma być człowiekiem dialogu. Jest on posłany do wszyst­kich ludzi, a nie do elit. Co więcej jest posłany, aby budować wspólnotę międzyludzką, do zacieśniania tej więzi między ludźmi. Ma budować tę wspólnotę ze wszystkimi, be względu na ich rasę, wykształcenie czy poglądy polityczne. Kościół z racji swojego zadania i kompetencji w żaden sposób nie utożsamia się z żad­ną wspólnotą polityczną, ani również nie wiąże się z żadnym systemem politycznym. Nie jest więc partnerem do gry politycznej. Jest on ponadpartyjny, otwarty na wszystkich ludzi dobrej woli. Żadna też partia polityczna nie ma prawa reprezentowania Kościoła. Nikomu nie wolno podszywać się pod Jego szyld. Ko­ściół jest bowiem otwarty dla wszystkich. Kongregacja do spraw Duchowieństwa w swojej Deklaracji o niektórych stowarzyszeniach i ruchach zabronionych duchownym wyraźnie stwierdza, że zakazanymi dla wszystkich duchownych są stowarzyszenia księży, które nie będąc w ścisłym sensie partiami, w sposób jawny lub ukryty stawiają sobie cele o charakterze politycznym, choćby motywowano to pragnie­niem służenia ideałom humanitarnym, pokojowi czy postępowi społecznemu, co samo w sobie jest szlachetne. Kościół więc bardzo radykalnie stawia sprawę przynależności do partii politycznych. Nie może to stanowić przeszkody w pracy duszpasterskiej . Równocześnie każdy kapłan ma prawo do posiadania osobistych przekonań politycznych, ma obowiązek brać udział w wyborach. Jest przecież pełnoprawnym obywatelem danego kraju. Co więcej własnym przykładem powinien zachęcać innych do zaangażowania się w politykę. Kapłan ma jednak ograniczone pole do wyrażania własnych przekonań politycznych. Takie jasne opowiedzenie się po jednej stronie może mu zamknąć drogę do serc i umysłów wielu ludzi. Kapłan musi uszanować poglądy swoich wiernych. Niekiedy, dla dobra Kościoła będzie zobowiąza­ny do nie wyrażania swej opinii, a nawet do przyjęcia neutralnej postawy. Tym bardziej powinien się wystrzegać narzucania komukolwiek swoich poglądów. Powstrzymywać się od twierdzeń, jakoby jego poglądy były jedynie słuszne. Nie może swoim zachowaniem odsuwać ludzi od wspólnoty parafialnej, a nawet Kościoła. Jedyny radykalizm na jaki może sobie ksiądz pozwolić dotyczy kwestii moralnych. Obszarem działania każdego kapłana powinna się stać działalność społeczna. Kościół od samego początku podejmował taką działalność. Dotyczyło to zarówno szkolnictwa, jak i medycyny, wychowania, opieki i innej działalności charytatywnej. I mimo, że może być czasem krytykowany, to nie może z tej działalności zrezygnować. Kolejnym terenem działania kapłana jest pośredniczenie w prowadzeniu mediacji w sytuacjach trudnych politycznie, czy też w rozmowach prowadzonych między przedsiębiorcą a pracownikami. Osoba kapłana wzbudza większe zaufanie niż jakieś związki zawodowe czy organizacja. Kapłan ma dawać przykład sprawiedliwości, pojednania i miłości. Miejscem, w którym kapłan może aktywnie działać będzie na pewno samorząd. Kapłan bardzo często zna lepiej sytuację społeczną niż urzędnicy. A na dodatek ma on lepszy i to czasem codzienny kontakt z wiernymi. Współpraca z opieką społeczną, szkolnictwem czy też ze służbą zdrowia przynosi z roku na rok coraz większe efekty.

ks. Radosław