Tajemnica Trójcy Świętej

           Ewangelia jest ostatecznym objawieniem wewnętrznego życia Boga, dokonanym po to, by to życie stało się udziałem człowieka. Podczas Ostatniej Wieczerzy jeden z uczniów zapytał, dlaczego Jezus nie objawi się światu. W całej swojej potędze (por. J 14,22). Jezus dał poznać, że wybrał inną drogę: nie siły lecz miłości. Ona to stanowi Jego potęgę, która nie niszczy ale buduje, nie dzieli, a tylko jednoczy. Jej źródło tkwi w Bogu i we wspólnocie z Nim. Dlatego owemu uczniowi Jezus odpowiedział: Jeśli mnie bo miłuje będzie zachowywał moja naukę, a Ojciec mój umiłuje go i do Niego przyjdziemy, i będziemy u Niego przebywać (J 14,23). Cała swoją misję na ziemi Chrystus streścił w słowach skierowanych do Nikodema: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginał, ale miał życie wieczne. Przyzwalając na śmierć swojego Syna, Bóg objawił się jako Ten, który przez miłość daje ludziom samego się nie okazuje tę miłość przez swojego Syna. Prowadzać ze swoim Ojcem ustawiczny dialog miłości absolutnej i objawiając się w miłości, ujawnił nierozerwalną jedność Trzech Osób Boskich. Bóg to właśnie On sam i Jego Ojciec w jedności z Duchem Św. A św. Jan zdobył się na okreś­lenie wyrażające niewątpliwie ostatnie słowo wszystkich rzeczy: Bóg jest miłością. Jest to jednocześnie określenie Trójcy Św., oparte nie na teologicznych spekulacjach rozumowych, lecz na doświadczeniu tej miłości, w której uczestniczy Ojciec, Syn i Duch Św. i którą razem tworzą. Chrystus dokonał swojego dzieła, a polegało ono na objawieniu Ojca. Ale ze względu na to, Że Apostołowie nie mogli udźwignąć całej tej prawdy, nie mógł też sam przekazać jej w pełni i zlecił to zadanie Duchowi, by Ten stopniowo doprowadził jej poznanie do końca. Chrystus nie mówił tego od siebie, lecz powiedział tylko to, co usłyszał od Ojca. I jak Jezus przekazywał to, co usłyszał od Ojca, tak i Duch dokonywał objawienia zgodnie z tym, co usłyszał od Chrystusa, ponieważ jest On Duchem Syna. Syn jednak ma to wszystko, co i Ojciec, a Ojciec to, co Syn. Wszystko wiec pochodzi od Ojca przez Syna w Duchu Św. I wszystko powinno wrócić do Ojca przez Syna w Duchu Św. Zagłębianie się w naturę Jedynego Boga i we wzajemne relacje między Jego Trzema Osobami świadczy o tym, że nie jesteśmy skazani na ślepa wiarę ani też na kapitulację wobec absurdu. Rozum daje możliwość poznawania tajemnicy wewnętrznego życia Bożego, a wiara ową możliwość dopełnia i ukazuje lak ogromną i nieskończona głębię tego życia. Jakakolwiek drogą dochodzilibyśmy do tajemnicy Trójcy, napotkamy w Niej miłość i jedność, które udzielają się wzajemnie i jednoczesne uzewnętrzniają. Owo uzewnętrznia­nie jest całkowitym darem, a można go wyrazić słowami Pisma Sw. i Soboru: Spodobało się Bogu w swej dobroci i mądrości objawić siebie samego i ujawnić mmi tajemnice woli swojej , dzięki której przez Chrystusa, Słowo Wcielone, ludzie maja dostęp do Ojca i w Duchu Św, i stają się uczestnikami boskiej natury (por Ef 2,18; 2P 1,4) (KO2). Z miłości Bóg stworzył świat i odkupił człowieka, z miłości także nakazuje miłować siebie i wszystkich ludzi, ażeby oni -jak się sam Chrystus wyraził w modlitwie do Ojca - tak zespolili się w jedno, aby świat poznał, żeś Ty mnie posłał i żeś Ty ich umiłował, tak jak Mnie umiłowałeś (J 17,23). Miłość ta wypowiedziała się w historii zbawienia i koncentruje się w przykazaniu miłowania Boga i drugiego człowieka. Wspólnota Ojca z Synem w Duchu Sw. stanowi twórczy składnik wspólnoty chrześcijan i jest jednocześnie ich istotnym wyróżnikiem. Po tym wszyscy poznają żeście ucznia­mi moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali - powiedział Chrystus (J 13,35). A cała ta rzeczywistość życia Trójcy Św. została zawarta w znaku widzialnym niewidzialnej łaski, która staje się jednak widzialna w czynach chrześcijanina. Jest nim Eucharystia. Przed jej sprawowaniem słyszymy wezwanie i zarazem życzenie: Miłość Boga Ojca, łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Św. niech będzie z wami wszystkimi.  Tajemnica Trójcy Św. nadaje sens nasze­mu życiu w pielgrzymowaniu po ziemi i jest jednocześnie zadaniem: dawania Jej świadectwa w świecie pełnym podziałów i nienawiści. Źródło dwóch nurtów życia znajduje się w prawdzie prapokusy: Tak jak Bóg bę­dziecie znali dobro i zło (Rdz 3,5). Nurty te różnicuje wybór: czy ta wiedza będzie brała początek od Boga, czy poza Nim. Historia zbawienia wskazuje, jak opowiedzieć się "za" jest trudne, ale i nieodzowne. Historia współczesna natomiast zdaje się udowadniać, że człowiek nie zazna pokoju i nie zakosztuje szczęścia tu na ziemi, jeżeli nie zacznie tworzyć cywilizacji miłości, którą zapoczątkował Chrystus. Jak widzimy, tajemnica Trójcy Świętej została objawiona nie dla podziwu. Tkwi ona w samym sercu prawdy o stworzeniu i odkupieniu, ukazując pełny sens naszego życia. Życia - w znaczeniu działania.

Opracował ks. Ryszard