Modlitwa prośby

          Proście a będzie wam dane... Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje... - są to słowa samego Jezusa, przekazane przez ewangelistów (Łk 11; Mt 7). Modlitwa prośby była ta formą modlitwy, jakiej Jezus na­uczył swoich uczniów. Modlitwa "Ojcze nasz" to właśnie modlitwa prośby. Jezus chce, byśmy prosili Ojca w Jego imię, byśmy prosili w naszych przeróżnych potrzebach. Przez modlitwę prośby wyrażamy świadomość naszego związku z Bogiem: jako stworzenia nie decydujemy o naszym początku, nie jesteśmy panami naszego losu, nie stanowimy sami dla siebie celu... (Katechizm Kościoła Kat., atr. 2629). Przez modlitwę prośby wspaniale wyraża się nasze dziecięctwo Boże. Bez Ojca - Boga, my - dzieci nie możemy sobie po prostu poradzić, dlatego prosimy Go o rzeczy potrzebne nam do naszej egzystencji. Jakimś szczególnym rodzajem modlitwy prośby jest modlitwa orędowniczka. Z przekazu Biblii wiemy, że Jezus praktykował tę formę modlitwy. Oto przykład: Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jako pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustala twoja wiara (Łk 22,31). Wspaniałym przykładem orędownictwa jest również Modlitwa Arcykapłańska Jezusa (zob. J17). Jezus Chrystus, nas£ Odkupiciel nie przestał za nami orędować, ale Jego wstawiennictwo dokonuje się nieustannie: Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawić może na wieki całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać Za nami (Hbr 7,24-25). Modlitwa orędownicza była szczególnie często praktykowana w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich. Św. Paweł w swoich listach wiele razy daje świadectwo tej formie błagania (zob. Dz 12.8; 20.36; 21.5 2 Kor 9.14; Koi 1.3; 2 Tes 1.11; Flp 1.3-4;9-10). Wyrażając swoje prośby i pragnienia, stajemy się zdolni do przyjęcia od Boga Jego wspaniałych darów. Zdaje się, że kto nie prosi, ten po prostu nie potrzebuje jakby chciał powiedzieć Ojcu: sam sobie poradzę. Tymczasem na co dzień doświadczamy własnej niemocy, a bolesne wydarżenia życia naszego i naszych bliskich po twierdzaja tę prawdę, że jesteśmy zależni od Boga. Przedstawię więc przykład praktyczne go zastosowania modlitwy orędowniczej podany przez Thony'ego de Mello w "Sadhanie": Skupcie sie na uświadomieniu sobie obecności Jezusa i nawiązaniu z Nim łączności... Wyobraźcie sobie, że Jezus ogarnia was swoim życiem, światłem i mocą. .. A potem oczami wyobraźni zobaczcie kolejno osoby, za które pragnęlibyście się pomodlić. Połóżcie na każdej z nich swoje dłonie, przekazując im życie i moc, jakie otrzymaliście od Chrystusa... Każdej z nich poświećcie trochę czasu... Bez słów przekazujcie miłość Chrystusa... Zobaczcie, jak się zmieniają... A potem przejdźcie do następnej osoby... i następnej... Po modlitwie za każdą z osób, które kochacie, pomódlcie się za tych, którzy są powierzeni waszej opiece... Następnie pomódlcie się za waszych "wrogów", tak jak to nakazał nam Jezus... A potem przejdźcie do modlitwy za całe narody... za Kościół... Bogactwa Chrystusa są niezmierzone i nie musicie sic lękać, że je wyczerpiecie, przelewając je na narody i ludzkość...

Jan Niczypor