Żyć Ewangelią - niedziela Dobrego Pasterza

             Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości (J 10,10-11). W przytoczonym fragmencie Ewangelii według św. Jana Jezus Chrystus nazywa siebie Dobrym Pasterzem, a nas – chrześcijan - swoją owczarnią. On oddał za nas łydę i teraz jako Zwycięzca śmierci daje nam łaskę życia w obfitości. Bóg opiekuje się nami, troszczy się, szuka i osłania, jak pasterz swoje owce. W Nim możemy znaleźć jedyne nasze oparcie i pomoc w trudnościach życia codziennego. Idziemy za Nim dlatego, bo znamy Jego głos, Jego naukę, Ewangelię. Świat przemawia do nas codziennie na wiele różnych sposobów i zachęca do pójścia za głosem innym, niż głos naszego Pana. Kolorowe reklamy, rozkrzyczane nagłówki gazet, pro­gramy telewizyjne promujące przemoc i łatwy - bezstresowy styl życia, często zagłuszają w nas głos Boga. W takiej atmosferze trzeba bardzo wyczulić swój wewnętrzny słuch, by usłyszeć w sercu głos Dobrego Pasterza. Choć czasem człowiekowi trudno jest uwierzyć w to, że w czasie Eucharystii chleb przestaje być chlebem, a wino tylko winem i stają się Ciałem i Krwią Pana Jezusa, to jednak nie zmienia faktu, że Bóg jest wśród nas. W naszym życiu, tak jak w życiu Apostołów są takie chwile, gdy Bóg nas dotyka, w sposób szczególny daje nam poznać swoją obecność. Dla wielu z nas chwile te są może zbyt krótkie, ale warto je wykorzystać, aby Boga jeszcze bardziej poznać i pokochać. Spośród nas Bóg wybiera tych, którym powierza szczególną misję sprawowania sakramentów świętych i głoszenia Ewangelii, są to kapłani. Uczestniczą oni w kapłaństwie Chrystusa, który jest Jedynym, Najwyższym i Wiecznym Kapłanem. Wszystkim kapłanom, jako ludziom obdarzonym przez Boga szczególnymi darami należy się szacunek i poważanie. Tam, gdzie zabraknie kapłana, nie ma Eucharystii, nie ma innych sakaramentów. Kto mówi źle o kapłanie, może mu zabraknąć kapłana z posługą na drodze do wieczności. A wtedy to już pozostaje tylko wieczna rozpacz. Jezus Chrystus jako Bóg - Człowiek jest jedynym Pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi. Chrystus poleca nam modlić się o dobre i liczne powołania kapłańskie, by nie zabrakło pośród nas tych, którzy przynoszą nam Boga. A każdy kto idzie za Nim, będzie miał życie wieczne. Ile spokoju odnajdujemy w tych słowach. Jezus Chrystus stale nas kocha i zawsze na nas czeka, mimo naszego zmęczenia, braku czasu i słabości ciała. Prośmy więc Pana - Dobrego Pasterza, aby nigdy nie zabrakło pośród nas kapłanów, którzy będą leczyli choroby i słabości naszych dusz i przebaczali nasze grzechy.

s. Henrietta